Sevgili Gunluk,

Seni ihmal etmemle ilgili ne desen haklisin ama kusumun gelisi, ardindan Christmas curcunasi falan derken daha yeni yeni kendime gelebildim. Bu arada farkinda oldugun uzere klavyemin Turkce klavye ile uzak yakin alakasi kalmadi. Ama 2 tusum catir catir calismakta. Malum, uzerine kahve dokmeme icerleyen klavyemin 2 tusu bana kusmustu. Bugun daha 0nceden boyumun olcusunu almamisim gibi uzerine bir kere daha kahve doktugum klavyemin, enter tusunun da dahil oldugu sol tarafi tamamen benimle iliskisini kestiginden, gidip bir klavye almak zorunda kaldim. Laptopim da yeni bir mana kazanmis oldu. Klavyeli laptop oldu. Kisacasi annemin yeni bir laptopi oldu. Artik klavyesini degistirip, renkli internet yasantisina bununla devam eder. Yarin laptop almaya gittigimde turkce klavye diye sormayi dusunuyorum. 0nemli olan bulabilmem ihtimali degil, elin meksikalisi icin her faturaya, tabelaya Ispanyolca yazan adamlara, Turkcemin harflerinin bulundugu klavyeyi sormak en buyuk hakkim. Oktay Sinanoglu olup, Yale'deki klavyelere yumusak g koyduramam belki ama olsun. Yale'dekileri birak ben kendi klavyeme yumusak g koyamiyorum :( Benim basima gelmemeliydi bu. Klavye sorunlarim yuzunden bir de alay konusu olacagim ya 0na yaniyorum. Tanri yardimcim olsun.

Neyse Sevgili Gunluk, aslinda yazacak o kadar cok sey oldu ki seninle ilgilenemedigim bu donemde ama nereden baslayip nasil anlatsam bilemiyorum ki. Gecmise donuk yazmayi da beceremem pek bilirsin. Aslinda kusumun gelisinde olanlari bir fotograf albumu esliginde anlatmak vardi ama absurd fotograflarla kendimi de kepaze etmek istemiyorum acikcasi. Yeri geldikce daha dogrusu yerini getirdikce anlatirim artik.

Kusumun gidisiyle hayatim yine monotonlasti. Dogru duzgun bir yere gittigim yok. Tek yaptigim bol bol film izlemek oldu. Off gunlerimde ise ev temizlemekten baska bir sey yapmadim. Aaaaa yalana bak, iki defa da NewYork'a gittim fuarlari gezmeye. Bu arada uzun bir aradan sonra NewYork'a gidisim, tam koyden indim sehire gibi oldu. Manhattan asigi ben bu sefer Manhattan'dan nefret ettim. Trafik, yuksek binalar, insan dolu kaldirimlar... Oluyorum zannettim. Ya gercekten yaslaniyorum ya da bu bortu bocege gercekten alismisim. Yankees'den tamamen vazgectim yani, yasasin RedSox artik.

Neyse Sevgili Gunluk, seni acarken kafamda yazacak bir sey belirlememistim zaten. Niyetim, buradayim ve artik sana yeniden ilgi gostermeye baslayacagim demekti. Tekrar yazarim sekerim. Simdilik Hoscakal.

Sevgili Günlük,

Malum yarın şeker bayramı. Burada bayram ne kadar anlaşılır o ayrı aslında. Toplasan 10 müslüman var. Hal böyle olunca da bayramdan çok bir şey anlamak mümkün değil. Aksine yaklaşan cadılar bayramı nedeni ile heryerde kanlı önlüklü kasaplar, drakula maskeli adamlar, balbakağı kostümlü çocuklar dolu. Ama yine de yarın sabah bir arkadaşımla kendimize bayram kahvaltısı vermeye karar verdik, biraz olsun bayramın farkına varırız herhalde.

Benim için asıl bayram ise yarın öğleden sonra. Kuşum yarın geliyor ne de olsa. Yarın akşam bu saatlerde kuşum yanımda olmuş olacak. Evi kuşumun gelişine hazırladım. Oğlumu temizleyip pakladım. Yalnız oğluma papyon bulamadım bugün. Tek umudum Petco. Umarım yarın orada bulurum. Yoksa oğlumun boynuna fular bağlamak zorunda kalcağım ki, Fransa"yı boykot ettiğimiz bugünlerde, oğlumun fransız ressamlarına benzemesi pek de işime gelmiyor.

Kuşumla akşam konuştuk, valizlerini kapatmış ama içinde ne var bana söylemedi. Geldiğimde gör süpriz olsun dedi. Bu arada olur da havaalanında kuşumun valizlerini açarlar da peynirleri görürlerse, kuşuma ne söylemesi gerektiğini tembihledim. "Bedenime sahip olabilirsiniz ama peynirlere asla"

Sanıyorum bir süre seninle ilgilenemeyeceğim Sevgili Günlük. Valizden neler çıktığını da bir süre için yazamayacağım. Ama ilk fırsatta, kuşumla birlikte anlatırız umarım. O zaman dek kendine iyi bak şekerim. Şeker bayramlar.

Sevgili Günlük,

Kuşumsuz son haftasonu. Pazartesi günü kuşumu karşılamaya gidiyorum sonunda. Oğlumu da alıp, bayramlıklarımızı giyip gideceğiz havaalanına. Oğluma güzel bir papyon almak şart oldu. E teyzesini karşılamaya gidiyor ne de olsa. Pazartesi günü üç bayram bir arada olacak.

Kuşumun getirecekleri listesinde son düzenlemeleri yapmak lazım artık. Bu saatten sonra ne bir şey alınır ne de istenir zaten. Boya, ilaç, eski kaşar zaten listebaşı. Ama sonradan ilaveler de oldu tabii. Yemek tarifleri defterim, dandik charger, Ahmet getirdiyse Grange"ın kitabı, nazar boncuğu. Su böreği, kestane şekeri, ballı pasta arkadaşların istek listesinde. Bunun dışında gelecek herşey bana da süpriz olacak. Annemden çekiniyorum açıkçası. En son yemek tabağı ve ayak havlusunu duyduktan sonra ne diyeceğimi şaşırmıştım. Annem buradaki fırın tepsilerini de küçük bulmuştu, acaba kuşumun valizine bir de fırın tepsisi sıkıştırmaya kalkar mı diye korkmuyor değilim. Yapmaz herhalde. Yok canım, yapmaz. Yapar mı ki? Yok yok, o kadar da değil artık. Bu arada ablamın dediği gibi nevresim almış olamaz sanırım. Zaten gelirken bir takım nevresim getirmişti, her valize bir nevresim takımı koyacak değil ya? Koymaz herhalde, yok canım, koymaz tabii.

Ne gelecek göreceğiz Sevgili Günlük. Merakla bekliyorum. Gelecek şeyler çok saçma da olsa, komik de olsa, gereksiz de olsa, anneciğim gönderdiğinden ben her birini çok seveceğim. Merak etme şekerim, seni de gelenlerden haberdar edeceğim.

Bu arada burada havalar iyice soğudu. Hatta eyaletin bir yerlerine yılın ilk karı da düşmüş ama ben henüz rastlamış değilim. Kuşuma kalın bir şeyler getir demiyorum çünkü nasıl olsa hiçbir şey getirmeyeceğini biliyorum.

Aklıma gelmişken, asla getirilmemesi gerekenler listesi var bir de. Kuşumun ve annemin geçen seferlerde getirdikleri türk kahve paketleri hala açılmadan durduklarından, stoğumda 4 paket kadar türk kahvesi olduğundan türk kahvesi getirilmeyecekler listesinde en başta. Yok yok en başta türk kahvesi yok, çikolata var. Geçen sefer bana çikolata göndermeye kalkan sevgili komşularımızın çikolata paketleri liste başı. Godiva"ya 3 metre uzakta çalışırken, bana çikolata getirmekten daha manasız tek şey tuvalet fırçası getirmek olur sanırım. Bir de muşamba var tabii. Çamaşırhane girişinin üstünü muşamba ile kapatmayı düşünmediğimi kuşuma bir kere daha hatırlatmam gerekir mi acaba? Getirilmemesi gerekenler listesinde yerfıstığı da çok önemli bir yer tutuyor. Tuzlusu, kabuklusu farketmez. Annemin kuruyemiş pakedi hazırladığından eminim. İçinde fındık hariç ne varsa geride bırakılması gerek şart koşul. Fındığa tolerans gösterebilirim sadece ;) Pul biber de aynı derecede önem teşkil ediyor. Annem geçen geldiğinde pul biber yerine chilly kullanıyordum, annem sana pul biber getiririm ben diye tutturmuştu. MSN konuşmalarımızda, pul biber bulduğumu, aldığımı ve en az bir yıl yetecek kadar biber stoğum olduğuna ikna oldu mu bilemiyorum ama ben pul biber de istemiyorum. Bu arada annem gelmeden önce istediklerim listesinde liste başı olduğu halde, her ne hikmetse buraya gelemeyen Analitik Geometri kitabımı da artık istemiyorum. Kendim bir tane yazdım, o kitaba ihtiyacım kalmadı. Bunun yanısıra yün yorgan, kuştüyü yastık, şifonyer, kuşbaşı et, deterjan, dikiş iğnesi, testere, bisiklet pompası, saksı, mangal kömürü, bijon anahtarı, prezervatif, hindistan cevizi rendesi, elektrik süpürgesi torbası, pil, arapça sözlük, abajur da istemiyorum. Bunlar ne alaka deme Sevgili Günlük, ne de olsa söz konusu kişi annem.

Ne istemem acaba diye evde etrafa bakınırken, masaörtüsü olarak kullandığım poşuyu gördüm. Annemin GAP turundan getirdiği bir iki poşum vardı evde, o nlar gelse mi acaba? Hatırladığım kadar güzeller mi emin değilim? Kuşum cumartesi gittiğinde bir baksın, kazakların üzerine, fular niyetine kullanacağım gibilerse getirilebilirler listesine ilave olabilirler ;)

Ay sanırım sıkıldım ben bu liste işinden. Zaten saat de geç oldu, artık yatayım, oğlum yattı bile, bana da koynuna girmek düşüyor. Şimdilik bu kadar Sevgili Günlük, tekrar görüşürüz kuşum gelmeden önce.

Sevgili Günlük,

Bugün tüm gün dayanılmaz bir başağrısı ile cebelleştiğimden haberleşemedim annemle de, kuşumla da. E listedeki eksikleri de iletemedim tabii. Kuşumun gelişine sadece 6 gün kaldığından listedeki son düzenlemeler yapılıyor tabii. Aslında isteyeceğim bir şey de yok kaşar peynir dışında ama o kadar çok soruyorlar ki ne lazım diye, ben de artık laf olsun diye bir şeyler istemeye başladım. O kadar çok şey istediğimi söyledim ki artık ben bile karıştırdım. En son kuşumu uyarmak zorunda kaldım. "Ben ipin ucunu kaçırdım, her haltı istedim ama sen ne isteyip ne istemediğimi biliyorsun, o na göre getir" diye. İçimizde en mantıklımız kuşum tabii. Ben ablamı da akl-ı selimlerden sayardım ama o da sağlam çıkmadı. Şaban ablacığım benim :) Pazar günü o da sordu, var mı istediğim bir şey diye. Bu aralar yatağımla ve yorganımla sorunlar yaşadığımı bildiklerinden dalga geçmek olsun diye (ablam hani aklı selim, ne dediğimi anlar ya) yün yorgan dedim (Bu arada nefret ederim yün yorgandan, çok çağdışı :P) Ablamın bana "ciddi misin?" diye sormasının ardından ablama verdiğim cevabı sana tekrarlayamayacağım Sevgili Günlük, ahlakını bozmanın manası yok.

Listede ipin ucunu kaçırdıkça, eğlencem de artıyor. İstediklerim arasında yün yorgan, istanbul"daki odamdaki yatağım ve dolabım, mutfak robotu, ütü masası falan derken ne istediğimi ben bile şaşırdım artık. Anneciğimden ne istesem "elimde olsa sana dünyaları göndersem" diyor, güzel annem benim. 1996"dan beri hemen hemen her sene Amerika"ya gelip gitmesine ve burada ne var ne yok benden iyi bilmesine rağmen, bana hala mahrumiyet bölgesindeymişim gibi davranmıyor mu, bazen deli ediyor beni ama o kadar özlüyorum ki şekerimi, kırmamak için ses etmiyorum. Ama şansını zorladığı da bir gerçek. İşin komik tarafı iki ay kadar sonra tekrar buraya gelecek, neden kuşum gelirken de panikliyor ve ben bir şey istiyorsam da gönderemiyorsa diye dertleniyor anlamıyorum. Annelik böyle bir şey sanırım. Doğurup anlasam mı nasıl bir duygudur diyorum ama ne Hicran ne de Ebru biz bakarız sen gönder demediklerinden şimdilik biricik Shrink"ime annelik etmekle yetiniyorum. Aslında doğurup ablama göndermek var, garibim alıştı nasıl olsa, doğuran o nun kucağına veriyor, arada benimki de kaynar. Bu fikrimden anneme bahsetsem şimdi "terbiyesiz" der kesin :))) Güzel anneciğime bu tür şakalar yaptığımda alabileceğim tepki genelde bu kadarla sınırlı kalır, terbiyesini bozmaz hanımefendi. Ben kime çekmişim acaba ? Anneme çekmediğim kesin. Ben gayet güzel bozabiliyorum terbiyemi ne de olsa.

Herneyse Sevgili Günlük, annem ve benim doğurmam ihtimali ile ilgili sohbetlerimizi bir sonraki günlüğüme bırakayım. Şimdilik öncelikli konu elbette kuşumun gelişi. Vakit azaldıkça, heyecan da artıyor tabii. Çok özledim kuşumu. O kadar ki, havaalanına giderken ne giysem acaba falan diye düşünüyorum. Ben erkek arkadaşlarımla buluşurken düşünmem bunları. Ama şu da var ki, yeryüzündeki tüm erkekleri bir araya getirseler kuşuma değişmem tabii. Benim samimi, zeki, fedakar, güzel kuşum.

Şu bir hafta bir an önce geçse de kavuşsam kuşuma. Bu ülkede özlediğim şeylerden biri de dedikodu yapmak. Şöyle karşılıklı geçip, kahvelerimizi alıp dedikodu yapmayalı ne kadar da uzun zaman oldu. Dedikodu yapabileceğin bir arkadaşın yokken, kırıştırmanın bile zevki olmuyor. Özetle kuşum gelince herşey daha bir zevkli olacak. Bu arada yan komşuya şöyle alıcı gözüyle bugün bir daha baktım da, boyu posu pek bir uygun kuşuma. Şöyle büyük bir aşk doğsa da, kuşum da buraya yerleşmeye karar verse. Zaten taşınma planlarında. Ha Avrupa yakasına taşınmış, ha Amerika"ya. arada ne kadarcık fark var ki?

Neyse Sevgili Günlük, bana şimdilik müsade, çözmem gereken bir cinayet var, şu kitabı bitireyim de rahatlayayım. Tekrar görüşürüz şekerim. Şimdilik bu kadar.

Sevgili Günlük,

Kuşumun gelişi yaklaşıyor. İki hafta sonra bu saatlerde kuşumla, kuşumun valizlerini açıyor olacağız. Tabii kuşum yine Atina üzerinden gelmeye kalkmazsa. Gerçekten o nasıl bir olaydı öyle? Yolda şöför değiştiren dolmuş gördüm de, pilot almak için Istanbul-NewYork direk sefer yapan bir uçağın, pilotu almak için Atina"ya indiğini daha önce ne duymuştum, ne görmüştüm. Umarım bu sefer pilot yine hastalanmaz. Allah muhafaza, yedek pilot Nairobi"de falan olursa, kuşumun gelişi yirmi saat daha ertelenmek durumunda kalır. Şimdi havaalanında bir rezillik daha kopacak. Salya sümük ben bağıracağım ortalarda yine kuşuuuummm, kuşuummm diye :) Bu sefer dönüşte sigara molasını, ucuz bir motel önünde vermemeye de dikkat edeceğim kesin. Geçen sefer shit yoluna gidiyorduk ne de olsa. Herneyse dediğim gibi Sevgili Günlük, iki hafta sonra bu saatler kuşum burada olacak inşallah ve biz kuşumun valizlerini açıyor olacağız. İçinde masaörtümün, eski kaşarımın, saç boyalarımın olduğu valizleri. Bu arada Sonerciğimin pastırması güme gitti tabi ama ne yapalım artık. Bugün Türk marketten geldi zaten pastırmam, yanında da acılı parmak sucuğum. Ekmek arası değil de, biscuit yanı yedim ama olsun. Ramazan pidesi diye tutturacak halim yok ne de olsa.

Kuşumun isteği üzerine geldiği günün ertesine program yapmadım. Geçen sefer gezmekten yoruldum diye az söylenmemişti. Ertesi gün boş bu sefer. Planların içinde en güzeli ise Cadılar Bayramı partisi olacak sanırım. Kuşumun gelişi cadılar bayramına denk geliyor bu sefer. O nu şöyle kanlı, katilli, hayaletli, zombili bir partiye götürmeye karar verdik. Eğer açık yakalayabilirsek bir de safari park yapacağız. Geçen sefer çok fotoğraf çekememiştik, hatta hiç çekememiştik. Bu sefer bol bol çekeriz inşallah. Şöyle lamalar kuşuma tükürürken falan mesela. Ya da zürafalar kuşumun suratını yalarken. Kesinlikle çok eğlenceli olacak. 18 gün çabucak geçecek yine kesin. Zaten bu günler bir şeyi beklerken nedense geçmek bilmiyor da, beklediğine kavuşunca atlı kovalar gibi geçiyorlar.

Kuşumun sayesinde ben de gezmiş olacağım. Malum diğer zamanlarda çalışmaktan başka bir şey yaptığım yok. Shrink ile yaptığımız sabah akşam çiş yürüyüşleri de olmasa açık hava görmeyeceğim. Shrinkciğim de özlemiştir teyzesini. Havalanına, karşılamaya beraber gideriz artık oğlumla. Şöyle türk usulü ağlaya, zırlaya, havlaya, zıplaya bir karşılama yaparız kuşuma.

Bu arada kuşumla gelecekler listesi olduğu gibi, bir de buradan gidecekler listesi yapmak lazım. Liste başında tabii ki cowon var. o nun dışındakileri de toparlamak lazım. Daha önce ben de kendimi turist gibi hissettiğimden, bir şeyler gönderme ihtiyacı hissetmiyordum. Ama artık sanırım buralı gibi hissetmeye başladım ben de. Ee geride kalanlara da kendimi unutturmamak için, bir iki hatırlatma yapmak lazım tabii.

Şimdilik bu kadar Sevgili Günlük, Weeds başladı. Hicran"ın tavsiyesi, seyretmek lazım. Sonra görüşürüz yine. Yazarım ilk fırsatta, şimdilik hoşçakal şekerim.

Sevgili Günlük,

Kuşumun gelmesine 18 gün kaldı. Annem döndükten sonra malum kuşumun geliş günlerini saymaya başladım. Kuşum gelip gidecek, sonra yine annemin geliş gününü saymaya başlayacağım. Kuşumdu, annemdi derken hayatım gün saymakla geçiyor. Birini beklerken günler hiç geçmek bilmiyor. Beklediğin geldikten sonra da atlı kovalar gibi geçip gidiyor günler. Bu 18 gün nasıl geçecek bakalım. Annem gelirken çaydanlıktan nevresime ve dahi elbezine kadar ne varsa getirdiğinden, artık Türkiye"den isteyecek bir şey de kalmadı. Yani kaldı da, abartılacak gibi değil. aklıma gelenleri de unutuyorum zaten. Bu yüzden bir not düşeyim dedim, sen hatırlatırsın bana isteyeceklerimi.

Aslında olmazsa olmaz bir istediğim yok sanırım ama yine de kuşum eli boş gelmek istemez biliyorum. Bu yüzden sırf kuşuma ayıp olmasın diye bir şeyler istemek lazım. Aslında bir çekyat lazım bana. Buradakileri pek beğenemedim. Bunu istesem acaba abartmış olur muyum diye düşünmüyor değilim aslında. Ikea"da bir iki bir şey var ama Ikea da bana uzak, kuşumun burnunun dibinde var. Aslında gelirken bana şöyle kıpkırmızı bir çekyat getirse ne iyi olur. Bunu kuşumla yarın konuşayım, fikrini alayım bir.

Valize sığdırabileceği şeylere gelince, asıl o nların bir listesini yapmak lazım. Yeşil erik diye başlamak isterdim ama mevsimi değil :(  Neyse ki eski kaşarın mevsimi olmuyor. Evet listenin başına eski kaşarı eklemeli. Kuşumun Ocak ayında getirdiği lakerdaları miligram ile tükettiğimden lakerdam hala mevcut, bu yüzden bu sefer lakerda getirmese de olur. Lakerdayı artık yaza gelirken getirir. 6.88 ve 0.88 saç boyalarım var tabii. Solüsyona gerek yok bu sefer, o nu burada buldum, gayet de güzel. Boya konusunda hala bir gelişim sergileyemediğimden boya listede, eski kaşarın ardında yer alıyor. Aklıma gelmişken listede hemen bir kayma yapıyoruz ve ilk sıraya ilaçları koyuyoum sevgili Günlük. Laptop"ın driverlarının olduğu cd var bir de. O cd"yi de kuşum hatırlattı, varlığından bile haberdar değildim ama lazım olur belki.

Şu anda tok karnına sana yazdığım için sabah istediğim güllaçı listeden çıkarabiliriz. Hazırlayıp getise sütü falan akar eski kaşarımın üzerine, tadı bozulur. Hazırlamadan yaprak yaprak getirse, kırılırlar diğer istediklerimin arasında görüntüsü bozulur. En iyisi güllacı liste dışı bırakmak.

Masa örtüsü var sonra sırada. Şu pazarda satılanlardan, şöyle renki renkli rüküş bir şey. Aslında sanıyorum Füsun Teyzem aldı o nu bana, o yüzden desen falan vermeyeyim bu saatten sonra. Füsun Teyzemin zevkine güvenirim zaten.

Düşünüyorum düşünüyorum aklıma bir şey gelmiyor. Koskoca iki valizi nasıl dolduracağım ben. O valizler oradan buraya boş gelirse yazık olacak vallahi. İçim elvermez, doldurmak lazım.

Heh, aklıma gelmişken, patrona su böreği ve Mehmet"e ballı pasta, Musa"ya kestane şekeri. Başka ne vardı? Yok yok ben yaşlanıyorum sanırsam, aklıma hiçbir şey gelmiyor. Acaba ezine peyniri de istesem mi? Ama o nu annem almalı. Kuşuma yarın sorayım bakayım, buraya gelmeden önce anneme uğrayacak mı? Eğer uğrayacaksa annemden beyaz peynir alsın.

Şöyle bir toparlayalım bakalım neler vardı listede. İlaç, eski kaşar, boya, driver CD"si, masa örtüsü, kestane şekeri, ballı pasta, su böreği, beyaz peynir. Bunların alayı valizin çeyreğini doldurmaz. Offf offff, nasıl dolduracağım ben koskoca iki valizi :( Düşünüyorum düşünüyorum bulamıyorum. Aslında Shrink"in yatağını istesem bir valizi o doldururdu tek başına ama yeni yatağına alıştı, bir yatak daha evde kalabalık olur şimdi, gereksiz. Düşünüp bir şeyler bulmam lazım.

Çift sarılı yumurta mı istesem acaba? Fena fikir değil sanırım. Karton kutusuyla falan yer kaplar. Aslında şöyle beyazlatıcılı bir deterjan da hiç fena olmazdı. Burada beyazlarım daha beyaz olmuyor ne de olsa. Tide mide hikaye, beyazlatıcılı Ariel isteyeyim en iyisi. Bir iki rulo da kokoreç isteyeyim. Ay ne güzel, yazdıkça açılıyorum. Aklıma ne güzel şeyler geliyor. Baş da istesem mi? Ağabeyim pek bir sever. Burada satılıyor aslında ama olsun. Gümrükte falan valizleri açmaya kalkarlarsa biraz heyecan olur. Valizin içinde kesik bir kafa gümrük memurlarını eğlendirirdi eminim. Kesinlikle baş da istemeliyim. Paça da isteyeyim hatta. o nları yemem gerçi, atarım ama olsun. Tek başına kelle manasız olacağından yanına bir kaç da hayvan ayağı koymakta fayda var. Gümrüktekilere eğlence olsun. Aslında Monacığım da Kayseri"ye gidiyordu tam. o ndan da pastırma, sucuk isteseydim keşke ama kaçırdım, bu sabah gitti bile :( Valizde esans etkisi yaratırdık. Valizin konseptine uyması açısından bir de kuzu postu isteyeyim ben. Şööyle odamın ortasına, çalışmayan şöminemin karşısına atarım, havası olur. Ay kendimle gurur duyuyorum, ne harika bir istek listesi hazırlıyorum. Keşke Shrink"in çiş saati gelmemiş olsaydı, bu  hızla devam ederdim ben. Artık yarına ilaveleri yaparım. Bu gecelik bu kadar Sevgili Günlük. Yarına görüşürüz umarım. Şimdilik Hoşçakal.

Sevgili Günlük,

Ne zamandır seninle ilgilenemiyordum ama yine beraberiz işte. Çayımı demledim, Ülker bisküvimi de aldım, geçtim TV karşısına, kucağımda laptop, uzattım ayaklarımı, Shrink"in kafası ayaklarımın üzerinde başladım sana yazmaya. Geçen gün seksi şeyle msn"de konuşurken farkettim hayatımda kötü giden şeyleri. Üstüne bugün aynı konuda kuşum ve Soner de konuşmazlar mı? Yarın sabah trafiği yüzünden kuşum arabada laptop açmaktan bahsediyordu, seksi şey de eve geç gitmekten bahsediyordu. Bencilce şikayet ediyorlardı. Sanki bende aynı dertler yok. Bu sabah kırmızı ışıklarda önümde tam 3, evet 3 araba vardı. Okullar açıldığından beri bu durum böyle, bazı günler dört beş araba bile olabiliyor. Sevgili Günlük, bu sabah çıktım evden, ışıklar yeşile döndükten neredeyse beş altı saniye sonra hareket edebildim. İşim ile evim arası 6 km falan, trafik yoğun olduğundan 5 dakika gibi uzun bir zaman alıyor tabii. Neyse ki ben şanslıyım, evi 30-35 kilometre olan arkadaşlarım var, Bostancı-Merter arası kadar, o nlar sabah trafiğinde yirmi dakika falan araba kullanmak zorunda kalıyor zavallılar :( Herneyse, ne diyordum, çıktım yola, baktım daha vakit var, uğrayıp benzin alayım dedim. Son benzin zamlarından sonra aslında benzin almak sinir bozucu olmaya başladı. Depo 35 dolara doluyor artık. Kepazelikten başka bir şey değil. Herneyse aldım benzinimi, geldim işe. Koskoca otoparkta, bomboş park yerlerini görünce kendimi her sabah olduğu gibi yalnız hissettim yine. Tamamen arazi kaybı üstelik. Üstelik otopark girişinde görevli falan da yok. Bir alışveriş merkezinin otoparkının ücretsiz olması gibi saçma bir durum olabilir mi hiç? Oysa Akmerkez"de, Carousel"de öyle miydi ya? Herneyse, başladım çalışmaya. Biraz iş, biraz sohbet, biraz internet derken akşamı ettim. Arada alışverişe de gittik bir arkadaşımla. Express indirime girmiş, indirim öncesi arkadaşımın aldığı gömlek de indirime giren ürünler arasında olduğundan, indirim yapılan bedel kadar arkadaşıma nakit geri ödeme yaptıklarından o nun alışverişi bedavaya gelmiş oldu. Tamamen saçmalık. Neymiş efendim, tüketiciyi koruma kanunuymuş, olacak şey değil. Bir şey aldığın zaman, indirime mi girmiş acaba takip et işin yoksa.

İş çıkışı gidip bir yerde yemek yiyelim dedik. Harika deniz ürünleri yapan bir restauranta gittik. Siparişlerimizi verdik, ama her sipariş bir kabus bu ülkede. Porsiyonlar sanki insan yesin diye yapılmamış, aile doyar her biri ile. Yarısını bitirmeden doyacağımızı bile bile verdik yine de siparişleri. üstelik çılgın bir de hesap ödedik. Haftada 40 saat çalışan asgari ücretli birinin, aylık ikibin dolar kazandığı bir ülkede, yirmi dolar gibi bir hesap ödemek çılgınlık değil de nedir? Bu bozuk moralle çıktık, eve dönelim dedik. Üstüne bir de akşam trafiği. Eve gelmem neredeyse 5 dakika falan sürdü, iki kırmızı ışıkta da durmak zorunda kaldım ve birinde önümde iki araba vardı. Zar zor eve ulaştım. Neyse ki oğlum öyle bir karşıladı ki, sıkıntılarımı bir süre için unuttum. Hemen üzerimi değiştirdim ve çiş yürüyüşümüze çıktık. Oğlum karşıdaki büyük parkı sevmeyip, daha büyük ve yeşil alanları sevdiğinden üç dakika daha fazla yürümek zorunda kaldık ama oğluma da daha iyi oldu tabii. Sonra da eve geldik, internetten indirmem gereken birkaç dosya vardı, o nları indireyim dedim ama herşey gibi bağlantı da bugün kötüydü. Sadece 50 MB olan bir dosyayı indirmem neredeyse 3 dakikayı buldu, delirmemek mümkün değil. Çıkıp dışarı bir sigara içtim sakinleşmek için, o biraz iyi geldi. Şimdi de buradayım işte.

Bu ülke beni deli ediyor bazen. Şöyle yolda yürürken biri çarpsa kuvvetle, sonra hiçbir şey olmamış gibi yürüyüp gitse ya. Ama neredeee? Bir de kapı açma meraklısı alayı, kapıcı ruhlu insanlar. Alışveriş merkezinin kapısına ulaşmama nereden baksan yirmi adım var, benden önce giren kapıyı tutup bekliyor geçmem için. Sanane güzel kardeşim? Belki ben sallana sallana yürümek istiyorum, sen ne karışıyorsun? Ama olur mu, görev edinmiş kendine, arkasından gelenin yüzüne kapıyı kapatmamayı. Mecbur koşturuyorsun sen de ayıp olmasın diye. Neyse ki arada bir iki meksikalı çıkıyor da, o nlar kapı falan tutmuyor, memleket hasretimi gideriyorum. Burnuma kapı çarpma riskini almadan bir yere girmek nasıl sıkıcıdır anlatamam.

Ay yazdıkça içim karardı yine. Ben burada kessem iyi olacak Sevgili Günlük. Bu kadar ara vermem sanırım artık. Malum kuşumun gelişi de yaklaştı, o na vereceğim siparişleri falan not alırım sana. Yeşil erik mevsimi de geçti zaten. Neyse bulurum bir şeyler nasıl olsa. 

Bu arada 3-1=x dersek, x tuşum bozuk olduğundan ve kesme işaretim de bu tuş üzerinde yer aldığından arada bazı sayıları yazı ile yazmak zorunda kaldığımdan ve kesme işareti yerine " kullanmak zorunda kaldığımdan özür dilerim senden. Herneyse, görüşürüz yine. Şimdilik hoşçakal.

Ay Allah(kesme işareti)ım, ce(x(kesme işareti)in solu)a gibi. A(x(kesme isareti)in solu) önce kola içerken klavyeye döktüm. Dökmemle beraber önce ekranım yavaş yavaş karardı, sonra da tamamen gitti. Sildim, pakladım ama ı ıh açılmadı. A(x(kesme işareti)in solu) önce açıldı ama bu seferde x(kesme işareti)in solundaki harfle ki bu harf alfabemi(x(kesme işareti)in solu)in son harfi olur, 3(kesme işareti)ün 1 eksiği tuşlarım çalışmıyor. Bu rakam tuşunun ü(x(kesme işareti)in solu)erinde kesme işareti de bulunduğundan, kesme işaretim de si(x(kesme işareti)in solu)lere ömür. Bu durumda ne mi olmuştur, Ablacığımın adı bundan sonra benim için Güsin, kuşumun artık sümrüt-ü anka, hicrancığım hicrandenisgüneş ya(x(kesme işareti)in solu)ılımlı olmuşlardır. 3 ten 1 eksik tuşum da çalışmadığından yaşım mecburen 31(kesme işareti)e gerilemek (x(kesme işareti)in solu)orunda kalmıştır. Bu yü(x(kesme işareti)in solu)den de, bundan sonra sağda solda beni "bis gesdik", "sis nasılsınıs?" şeklinde ya(x(kesme işareti)in solu)arken görürseni(x(kesme işareti)in solu, şaşırmayını(x(kesme işareti)in solu. Bir iki güne kadar yeni klavyeme kavuşup, kendi kendime vereceğim bu e(x(kesme işareti)in solu)iyetin son bulacağını umuyorum. Bu dakika itibari ile de kesme işareti yerine boşluk kullanmaya karar verdiğimi bildiririm.

Allah(kesme işareti)ın sopası yok ki kafama indirsin. Sen milletin imlası ile, yasımı (ay iğrenç yaaaa... yasım dedim) ile uğraşır mısın? Al işte, adamın klavyesinde ne s (iğreeennnççç) ne de kesme işareti bırakırlar. Mouse un ucunda bir kesme işareti hasırda (hasır ne beeeee) bulundursam da, yeri geldiğinde o nu mu kullansam. Ama s (nefreett) daha önemli bir harf.

Allah ın sopası güm güm iniyor kafama. Ama yılmayacağım. Klavyeme kavuşayım yine imla hocası kesileceğim. Bu arada x in solu, 3 ün 1 eksiği falan derken kendime de cesa (hay cesana) vermiş oluyorum. Bilgisayar başında çenen dursun biras diye söyleniyorum.

Neyse ösetle :( bir süre 3-1 tuş eksik olarak yaşamıma devam etmeye çalışacağım. Ösellikle bir sorum var köşesinde, cevabında s içermeyen sorular sormanısı diliyorum. Akşam soru çösesim var da.

Sevgili Günlük,

Bugün kuşumun doğumgünü ve ben o ndan 8000 km uzaktayım. Şöyle sıkı sıkı sarılıp kuşuma, kocaman da öpüp mutlu yıllar dileyemeyeceğim maalesef. Burada olmanın tek kötü yanı bu işte, sevdiklerinden uzakta olmak, doğumgünlerinde, özel günlerinde ya da nedensiz, sadece canın istedi diye yanında olamamak. Çok özledim kuşumu. Ama az kaldı 54 gün sonra geliyor kuşum yanıma. Artık 54 gün gecikmeli olarak kutlarız tekrar kuşumla.

Bir insanın sahip olabileceği en özel dosta sahip olduğum için şanslıyım. Iyi ki doğmuş kuşum, iyi ki tnn'e üye olmuş ve iyi ki birbirimizi bulmuşuz. O'nu çok çok çok seviyorum. Umarım kuşum için herşey, başkaları için istediği kadar güzel olur. Melek kuşum benim.

Aslında kuşumu arayıp iyi ki doğdun demektense Füsun Teyzem ve Kadir Amcama teşekkür etmek çok daha doğru olur sanırım.

Neyse Sevgili Günlük ben artık yatayım, sabah uyanınca da arar kuşumu o güzel sesini duyar, bir de telefonla kutlarım doğumgününü.

Bugün doğacak çocuklara isimler: Kız olursa: Füsun, Erkek olursa: Kadir, Çatlak olursa: Ebru

Sevgili Günlük,

Aslında gündüzleri girebiliyor olsam bunları kürsüye yazar, üzerine de tartışırdım. Hatta benim bu yazdıklarıma vatan hainliği diyeceklerin de ağzının payını verirdim. Çıkardı çünkü böyleleri, biliyorum. Neyse şekerim, ben anlatacağıma geleyim. Ablam Istanbul özlemiyle bir kürsü açmış, o na yorum yazarken celallendim aslında. Istanbul'u hiç özlemediğimi farkedip, bana Istanbul'u özletmeyenlere sinirlendim. Istanbul'u yaşanmaz hale getiren, sonradan Istanbul'lulara, buna sebebiyet veren politikacılara, işadamlarına, alayına bastım kalayı yine.

Ben oldum olası yaz mevsimlerinden nefret ettim. Yaz demek benim için ter demek ve koku demekti çünkü. Yazın insan içine karışıp da, burnunun direği kırılmayan biri varsa eğer, burnundan ya da midesinden şüphe ederim. Midem de, burnum da hassas olduğundan ben hep yaz mevsimlerinden nefret ettim. Daha kışın başlardım hayıflanmaya, yaz gelecek ve insanlar yine kokmaya başlayacaklar diye. Adam yerine koymadığım, koymayacağım, sokakta gezen iki ayaklı hayvanlardan da bahsetmiyorum. Giyimine kuşamına bakıp da, bundan bu koku çıkamaz dediğim ne kadar çok insan, midemi bulandırmıştır vücutlarından yayılan o iğrenç kokuyla. Sudan sabundan bihaber yurdum insanları. Onları hiç ama hiç özlemiyorum. o nların sokaklarını doldurduğu bir Istanbul'u da hiç özlemiyorum.

Nişantaşı, güzelim Nişantaşı. Sokakta hiçkimse yokken ne kadar da Istanbul'dur benim gözümde. Gündüz vakti gitmeye kalk bakalım. Ara sokaklardan birine arabanı parketmeye kalk, yanına hemen türkçesini bile anlayamadığın biri gelip dikilir, park parası diye. Ne park ücreti kardeşim? Burası bildiğin sokak işte. İstersen inat et ve ödeme park ücretini, bak bakalım döndüğünde arabanın yerinde ne bulacaksın?

Park ücretini ister istemez ödedin ve daldın Nişantaşı'na. Valikonağı'ndan başladın yürümeye, çok uzağa değil Rumeli Caddesi'ne gidene kadar, kaç kişi çarpacak sana ve bir özür bile dilemeden, yoluna devam edecek? Matematik mezunuyum ama ben o kadar saymasını bilmiyorum. Kargaşa, kalabalık yordu seni, bir cafeye girip oturayım dedin, içeceğin bir kahve, yanına da bir dilim pasta alayım bari dedin. Ödeyeceğin hesap 20 YTL. Sadece kahve ve bir dilim pastadan bahsediyorum. 500 YTL aylıkla çalışan insanların olduğu bir ülkede, bir işçi maaşının 1/25'ine yarım saatlik bir keyif yapacaksın. Üstelik bu bir keyif olmayacak, çünkü 20 YTL ödeyebilecek herkesin girebileceği bir cafeden bahsediyorum. Arka masanda hayvanca sesler çıkararak gülen insancıklar olacak, o nların gürültüsünden kendi sesini duyamayacaksın. Şimdi ben bu kafeyi mi özleyeceğim? Asla.

Aklıma Türkiye'den ayrılmadan bir kaç gece önce kuşumla gittiğimiz Nişantaşı'ndaki bar geldi. Baktığın zaman tertemiz, pırıl pırıl insanlara benzeyenlerin istek yaptıkları parçaların %80'i Ibrahim Tatlıses, Müslüm Gürses ve benzerlerinin şarkılarıydı. Müzik zevki bile bu kadar kalitesiz olan bir toplumdan bekleyebileceğin kalite ne olabilir ki? "Klas" artık sadece uçak biletlerinde mevki olmuş. Şimdi ben bu barları mı özleyeceğim? Asla.

Boğaz manzaraları var bir de, nadiren yeşile rastlayabildiğin, beton yığını boğaz. Bir pazar günü yürü bakalım kenarında, yaz mevsiminde. Donuyla, malı meydanda denize girenleri say sonra. Bu arada bastığın yerlere de dikkat etmek lazım, az önce biri tükürmüş olabilir, hatta gözünün içine baka baka tükürebilir, kusmaya benzer bir ses çıkartarak. Uyarmaya kalk istersen, anlayacağını sanarak. Senden çok çıkar sesi, "babanın caddesi mi" diye. Allah'ın hayvanı, babamın olması şart mı? Bu hayvanları mı özleyeceğim? Asla.

Trafikten bahsetmeye elim varmıyor ama yazmadan da olmaz. İçinde iken farketmiyordum, normali bu sanıyordum, değilmiş. Şimdi hatırlamaya çalışıyorum ama hatırlamıyorum, evimden işyerime gidene kadar yolda kaç DUR tabelası vardı, duran var mıydı diye? Yoktu herhalde, vardıysa da duran olmamış demek ki dikkatimi çekmemiş. Işıklarda durduğunda camına yapışan çocukları, o çocukları sokağa salan ana babaları mı özleyeceğim? Trafikte kendini arenaya çıkmış boğa sanan hayvanları mı özleyeceğim? Asla.

Sokakta yürürken kiminle gözgöze gelince merhabalaşabilirsin Istanbul'da. Bir erkekle gözgöze gel ve "Merhaba" de bakalım. Ya manyak olduğunu düşünür, ya da o na "iş"  verdiğini. Durduk yerde bir de etiket yersin "yollu bu" diye. Hadi yolda karşılaştıklarından vazgeçtim, şehir kalabalık, selam vermekten yol bitmez, aynı asansöre bindiklerin bir tebessüm etmekten aciz.

Yazdıkça sinirleniyorum. Nasıl berbat edilebilir bir şehir, kelimenin tam manası ile içine edilebilir diye? Sorsan herkes şikayetçi ama hepsi bir diğerinin aynı. Kimse diğerinden daha medeni değil, atıp tutmaya gelince medeniyetten bahsederken bayraktar olanlar, arabanın camından otoyola pet şişe, evinin balkonundan çöp torbası atarlar. Sokakta saygısız, trafikte saygısız, evinde saygısız bir alay insan. Bu insanların doldurduğu bir şehri mi özleyeceğim? Asla.

Boğazda rakı-balık keyfiymiş, Ortaköy'de kahvaltı keyfiymiş, Yeşilköy'de pizza keyfiymiş. Al içinden sevdiğin insanları geriye özlenecek ne kaldı? Buradan baktığımda ne kaldığını söyleyeyim: Hiç birşey. Özlediğim şehir değil, o şehirde güzel vakit geçirdiğim insanlar.

Aksi olabilseydi, tüm o hayvanları Istanbul dışına atıp, çıktıkları inlerine geri sokabilseydim, böyle bir gücüm olabilseydi o zaman Istanbul'u özleyebilirdim. Ama öyle bir Istanbul olmayacak, olamayacak. Çivisi çıktı artık, yuvası da yalama oldu.

İşte böyle Sevgili Günlük, özlemiyorum Istanbul'u. Kuşum gelsin, O'nunla New Londan'da, nehir kenarında balık sofrasında keyif yaparken, karşı kıyıda oynaşan ışıkları seyrederken de çok zevk alacağım. Ablam geldiğinde, O'nunla NewPort'ta bir pazar sabahı kahvaltı ederken, kano ile gezenleri seyrederken de çok keyif alacağım. Dehancığım gelirse o nunla Mystic Pizza'da pizza yerken, arka masadaki yakışıklı çocukları O'na gösterirken de çok eğleneceğim. Anneciğimle termosumuza, taze demlenmiş çayımızı alıp, deniz kenarına inip, dedikodu yaparken eğlendiğim kadar. Özetle Sevgili Günlük, şehri şehir yapan üzerinde yaşayanlar.

Nesini özleyeyim Istanbul'un? Ben ablamı, yeğenimi, kuşumu özlüyorum sadece.

Sevgili Günlük,

Bugün oldukça hareketli geçti. Bir hırsızlık vakası oldu bizim standta. Çok da komikti aslında. Insanların yasalara saygılı olması da tuhaf bir şey doğrusu. Şimdi sen benim dediklerimden bir şey anlamadın tabii. Anlatayım şekerim. Bugün bizim standtan biri gözlük çalıp cebine atmış, bir diğer müşteri de bunu görmüş, bana geldi hemen güvenliği çağırın diye. Neyse aradık güvenliği, bir dakika içinde geldiler. Bu arada bizim pişkin hırsız da hala ortalıklarda, bir yan kioskta birileri ile sohbet halinde. Güvenlik görevlileri, adamın üstünü arayamayacaklarını, ancak polise haber verirsek, polisin arayabileceğini söylerken biz de ağabeyimle gülüşüyoruz tabii. Ağabeyim 20 yıldır Türkiye'de olmadığından bu işlerin Türkiye'de nasıl olduğundan da habersiz tabii. Ben hemen duruma açıklık getirdim. Öncelikle söz konusu adamı çevre dükkan sahip ve çalışanları bir güzel döverlerdi. Bu sırada birileri çoktan polisi aramış olurdu. Güvenlik görevlileri, ağzı burnu dağılmış adamı çalışanların elinden güçlükle kurtarır, üstünü başını, donuna kadar arardı. Tüm bunlar olup bittikten çooook sonra, polis olay yerine gelir, söz konusu gözlük adamın cebinden çıkmadığından "Pardon bilaader, yanlışlık olmuş" denir, adam da öyle mal mal ortada kalırdı. Aslında çok eğlenceli olurdu. Herneyse, gözlük gittiğiyle kaldı ama biz çok eğlendik.

Bu olayın eğlencesi bitmiş, canım sıkılmaya başlamışken, arkadaki pretzelcideki hintli kızla, çocuk tartışmaya başladılar. Anadillerinde tartıştıklarından ne dediklerini anlayamadım tabii. Sonra bir şekilde tam yatıştılar ki, bir mikser çıkageldi. Zaten uzlaşmış ve anlaşmış olan gariplerimi, "Neden kırıyorsunuz birbirinizi? Hiç o laf söylenir mi? Sen 0ndan özür dile, o senden özür dilesin" diyerek bunları düşürdü mü yeniden biribirine. Ben yine çok eğlendim tabii. Üstelik bu sefer ingilizce kavga ettiklerinden ne dediklerini de anladım. Manasız bir konuydu ama olsun. Mikser sağolsun, eğlenmiş oldum.

Burada, birmilyon.com'da da var bu mikserlerden. Okuyup okuyup eğleniyorum 0nlarla da. Barışçıl edalarla salınmıyorlar mı bir de ortalıkta, gülmekten kırıp geçiriyorlar beni. Hepimiz kardeşiz nidaları ardında, eski defterleri açıp açıp duruyorlar.Seviyorum ben bu mikserleri, okuması çok eğlenceli oluyor. Bu aralar yoğun olarak işteyim. Bir fırsat bulup, gündüz saatlerinde girebilirsem nete, biraz da ben mikserlik yapacağım. Çok zevkli olacak. Denk gelse de, kuşum, hicran, Soner de olsa. Düşürsem alayını birbirine :)) Ay neyse Sevgili Günlük ben biraz kürsü okuyup yatacağım. Bakayım kim ne mikserlik yapmış yine :)

Yatmadan önce, bugün doğacak çocuklara isimler: Kız olursa: Pembem, Erkek olursa: Hakim 

Sevgili Günlük,

Son zamanlarda sana yeterince ilgi gösteremediğim için üzgünüm ama geçerli nedenlerim olduğunu biliyorsun. Annem geldiği için eve televizyon aldım. Bana kalsa hiç almazdım aslında ama annem evde olduğu zamanlarda sıkılmasın diye aldım birtane. Hal böyle olunca da akşam eve döndükten sonra, televizyonda oynayan filmlere tercümanlık yapıyorum. Aslında adamlar konuşurken bir yandan tercüme yapmak sorun değil. Ama işin içine annemin filmle ya da konuşmalarla ilgili yorumları girdiği anda, o zaman işim biraz zorlaşıyor tabii. Hem adamları dinleyip, hem bunu türkçeye çevirip hem de annemin sorularına cevap vermem mümkün olamayacağından ben de kendi yöntemimi geliştirdim: Sallıyorum. Filmdeki adam bir şey diyor, annem benim çevirimin üzerine bir yorum gertiriyor, hatta bazen sanki ben tercüme eden değilim de, filmin oyuncusuyum gibi sorular da soruyor. Film beklemiyor tabii, diyaloglar devam ediyor. Hatta annem bu sorularını öyle zamanlarda uzatıyor ki, filmin en önemli kısmını, asıl konuyu kaçırabiliyorum. Sonra annem bana, adamların ne dediklerini soruyor. Adamlar konuşmuş, bitirmişler mevzuyu. Ne diyeceğim anneme? "Anne iki dakika susmadın ki anlayayım, sana laf yetiştirmekten dinleyemedim ki" diyemeyeceğime göre, ben de sallıyorum. Hatta dün gece o kadar abartmışım ki, filmin sonunda anladım ki, konunun benim anlattığımla alakası yok. Ama ne kadar iyi anlattıysam annem filmi çok beğendi. Filmin adı Ladyhawkie idi. Aslında çok kötü bir filmdi ama benim yaratıcılığım sayesinde annem filme bayıldı. Şimdi tek endişem, bu filmi Türkiye'de falan gösterirlerse ve annem de türkçe olarak seyrederse, annem filmin benim anlattığımla alakası olmadığını görürse bana ne diyecek? Bu yüzden bu akşam Hollywood filmleri gösterilen kanallara hiç bulaşmadan, dizi, magazin haberler, ya da pazar filmleri olan kanallarda gezdirdim. Öyle hergün hergün de atılmıyor ki Sevgili Günlükcüğüm. Biraz durup dinlenmem lazım. Senaryo yazmak kolay mı?

Neyse Sevgili Günlük, bugün çok yorgunum, uzun uzun yazamayacağım sana. Ama yarın tatil günüm olduğundan, sanıyorum evde olurum ve sana da beklediğin ilgiyi gösterebilirim. Hadi kal sağlıcakla.

Sevgili Günlük,

Az önce kuşumdan aldığım haberlere göre kuşum 29 Temmuz'da izine çıkıyormuş, doğal olarak da 30 Temmuz'da burada olmasını bekliyorum tabii. Aslında bu gelişi 4 Temmuz'a getirseydi, kutlamaları senin için yaptırıyorum diye, kakalardım ama 4 Temmuz da sakat bir tarih, havaalanları, ekstra güvenlik önlemleri falan. Artık havai fişeklerle değil de, çakmaklarla idare ederiz. Bu arada ben şimdiden kuşumdan isteyeceklerimin bir listesini hazırlayayım dedim önce ama sonra baktım ki, isteyecek bir şey kalmadı artık. Iyi de oldu aslında, geçen sefer iki t-shirt, 3 sandalet getirdi diye söylemediği laf kalmamıştı. Iki bavula sığamadım, amma çok şey taşıdım diye, her gördüğümüzü çevirip anlatmıştı. Bu sefer en azından şikayet edemeyecek. Kadir Amcamın 0nayını bekliyoruz şimdi. Canım Kadir Amcam 0naylar kesin.

Kuşumun geliş haberi aslında çok iyi oldu Sevgili Günlük. Dünden beri annemin şikayetlerinden duyduğum üzüntüleri unutturmuş oldu bana. Annem bana gelmeden önce havaları sordu. Serin mi, kalın bir şeyler getireyim mi dye. Ben de gerek olmadığını, artık havaların ısındığını, ama tabii ki valize yine de bir iki kalın şey koymasını söyledim. Annem geldiğinden beri de havalar fena değil. Yağmur yağdı, son üç gün ama bu havanın güzel olmasına engel değil tabii. Yorganla yatmaktan geçen hafta vazgeçmiştik, havalar ısındı artık diye. Neyse Sevgili Günlük, dün gece de 10 kelimeyi bitirdikten sonra anneciğimin yanına yatağa girdim ama annemin yüzü yok, pikeyi çekmiş iyice. "Anne sen üşüyor musun" diye sordum, sormaz olaydım. "Kapanmışsınız mall'a, dışarıda neler olup bittiğinden haberiniz yok. Yok efendim kolsuz t-shirtler, yazlık etekler, terlikler giyiyorlarmış. Dışarıda kıyamet kopuyor sizin haberiniz yok. İncecik pikeyle nasıl üşümem ben" diye başladı. Bu arada havalar ısındığı için yorganı kaldıran da kendisi. Evet, ben soğuğu herzaman daha çok sever, serin yerde uyumayı tercih ederim ama annemi donduracak kadar da deli değilim. Kendi terledi, kendi kaldırdı yorganı. Azarı ben işittim. Sabah akşamın azarını üzerimden daha atamamışken baktım annem yine söyleniyor. Shrink'i bahçeye çıkarmış, bu sırada da artık ne ısırdıysa ayağını böcek takımından bir şey ısırmış, kaşınıyor tabii.

"Ne biçim memleket burası, heryer çayır çimen, içleri sinek böcek kaynıyor" diye söylenip duruyor. Bu arada annemin bu ülkenin en sevdiği yanı doğasıdır. Yeşillik oluşuna bayılır. Yok sincap geçti, aaa geyik fırladı, eğlenir bunlarla. Ama hayır, bu sabah durum farklı. Ben de yeni uyanmış olmanın verdiği sersemlikle

"Kimbilir hangi otların arasına dalıp, hangi hayvanı tekmelemeye kalktın da ısırdı seni, beni neden ısırmıyorlar hiç" deyiverdim. Sersemlik işte, söylenecek laf mı bu.

"Ne tekmeleyeceğim ben sizin hayvanlarınızı" Tabii aslında Amerika Birleşik Devletleri'ndeki tüm hayvanlar, börtü böcek üzerime kayıtlı olduğundan, abim de beslenmeleri ve bakımlarından sorumlu olduğundan, hayvanlar "bizim hayvanlarımız" oluyorlar. Annemi ısırmaları da tamamen bizim yönlendirmemiz. "Seni neden ısırmıyor bunlar?" Bunu öyle bir tavırla söyledi ki, sanki hayvanların beni ısırmaması da benim kabahatim. O kadar suçluluk duygusu hissettirdi ki bana, suçumu hafifletmek istercesine "Geçen ay da beni bir eşek arısı sokmuştu" dedim. Hakikaten de sokmuştu, hayvan. Bir arı tarafından ikinci sokuluşumdu.

Sevgili Günlük, acilen ara vermem lazım. Annem bu tarafa doğru yaklaşmakta. Bu siteyi de öğrenirse, seninle aramıza girebilir Allah muhafaza. Görüşürüz sonra.